Uczynki miłosierne względem duszy

Uczynki miłosierdzia względem duszy to podstawowe obowiązki dobrego chrześcijanina względem bliźnich, mające pomóc im dobrze żyć i osiągnąć zbawienie.

Czym są uczynki miłosierne/miłosierdzia względem duszy?

Uczynki miłosierdzia względem duszy to siedem obowiązków chrześcijańskich wymienianych w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Wraz z uczynkami miłosierdzia względem ciała (jest ich również 7) zostały zdefiniowane jako „dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy”. Uczynki miłosierdzia względem duszy odnoszą się do nauk Jezusa opisanych w różnych częściach Ewangelii (uczynki miłosierdzia względem ciała znajdziemy dla odmiany w jednym konkretnym miejscu, a więc w Ewangelii św. Mateusza 25, 31-40). Ich pierwszym wielkim zwolennikiem był Orygenes w III wieku, a potem św. Augustyn. Lista uczynków miłosierdzia względem duszy nie powstała od razu, rodziła się i ustalała przez całe wieki, za ich w miarę ostateczną wersję uchodzi interpretacja moralna uczynków miłosierdzia, którą zaproponował św. Tomasz z Akwinu. Po raz pierwszy w katechizmach zostały umieszczone w drugiej połowie XVI wieku, były to katechizm św. Piotra Kanizjusza oraz katechizm św. Roberta Bellarmina. Były bardzo ważnym punktem w biografii i naukach św. Faustyny, Jana Pawła II czy ostatnio papieża Franciszka.

Jakie jest znaczenie uczynków miłosierdzia względem duszy?

Uczynki potocznie odnoszą się do czegoś materialnego, do działania, dzięki któremu pomagamy komuś w sposób namacalny. To jednak tylko jedna z możliwości, bowiem mogą się również odnosić do pomocy duchowej. Dzięki niej ktoś może się bardziej zbliżyć do Boga lub zwyczajnie lepiej i godnie żyć (co z czasem może się przełożyć na zbawienie). Upominanie grzesznych dotyczy braku obojętności wobec zła, jest misją na rzecz całego społeczeństwa. Nieumiejętnych pouczać oznacza nie poprawianie czyichś konkretnych prac, a nauczenie go życia w bliskości z Bogiem, pokazanie, w jaki sposób życie przeżyć dobrze (czy nawet pięknie). Wątpiącym dobrze radzić to wesprzeć radą tego, kto o to prosi lub tego potrzebuje – musimy być pewni tego, co radzimy, by nie odwróciło się to przeciw bliźniemu. Strapionych pocieszać to przynieść ulgę w problemach, w cierpieniu, ale i straceniu sensu życia, to ogólnie pojęta bliskość, bliźniego, a także Boga. Krzywdy cierpliwie znosić to wybaczyć, zapomnieć krzywdy, modlić się za tych, którzy uczynili nam lub innym coś złego. W parze z poprzednim uczynkiem, jako jego dopełnienie idzie „Urazy chętnie darować”, darować szczerze i świadomie. W końcu „Modlić się za żywych i umarłych”, uczynek miłosierdzia uważany za najważniejszy z wszystkich, to uznanie, że jest Bóg, który może pomóc, i że pomocy od niego potrzebujemy.

Uczynki miłosierdzia względem duszy:

1. Grzesznych upominać

2. Nieumiejętnych pouczać

3. Wątpiącym dobrze radzić

4. Strapionych pocieszać

5. Krzywdy cierpliwie znosić

6. Urazy chętnie darować

7. Modlić się za żywych i umarłych