Wielki Czwartek w kościele katolickim stanowi pamiątkę ustanowienia dwóch sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii. To właśnie one dokonały się podczas Wieczerzy w Wieczerniku. Tam właśnie Jezus Chrystus umył nogi swoim apostołom oraz zamienił chleb i wino w Ciało Swe i Krew.
Obchody Wielkiego Czwartku
Wielki Czwartek przypada w Wielkim Tygodniu, 3 dni przed Wielkanocą. Kościół w ten dzień przeżywa uroczystą mszę świętą nazywaną Mszą Świętą Krzyżma Świętego. Podczas niej poświęca się nowe oleje przeznaczone do namaszczeń. To właśnie wtedy wszyscy prezbiterzy odnawiają przyrzeczenia kapłańskie.
Symbolika Wielkiego Czwartku
Wielki Czwartek jest świętem ruchomym w kalendarzu chrześcijańskim, natomiast msza wieczorna to początek okresu Triduum Paschalnego. Zawiera wiele symboli, które nie pojawiają się w czasie innych liturgii. Wielki Czwartek upamiętnia Ostatnią Wieczerzę oraz ustanowienia sakramentów
kapłaństwa i Eucharystii. W Wielki Czwartek w niektórych kościołach pojawia się obrzęd, podczas którego księża dokonują obmycia nóg dwunastu osobom tzw. "Mandatum”. Po zakończeniu eucharystii wielkoczwartkowej Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy adoracji. Dawniej była ona zwana "Ciemnicą". Później odbywa się uroczysta adoracja przez wiernych, natomiast na zakończenie liturgii z ołtarza zdejmowane są obrusy, krzyż, świece. Wszystkie krzyże znajdujące się w kościele zostają zasłonięte.
Dla osób dorosłych dzień ten jest dniem pracującym, natomiast dzieci i młodzież nie muszą już iść do szkoły. W Wielki czwartek wierni Kościoła katolickiego nie są zobowiązani do udziału we Mszy świętej.