4 cnoty główne

Cnoty główne, nazywane też cnotami kardynalnymi, to cechy, które są w nas, pomagając uczynić swoje życie lepszym, zbliżyć się do Boga.

Czym są cztery cnoty główne?

Cztery cnoty główne nazywane są także cnotami kardynalnymi (od łacińskiego „cardo”, a więc „punkt centralny/oś”). Według Katechizmu Kościoła Katolickiego cnota jest istniejącą w nas niezależnie od okoliczności umiejętnością (lub nawykiem) czynienia dobra. Dzięki cnocie czyni się dobre uczynki, ale też daje z siebie to, co najlepsze. Cnoty porządkują nasze życie uczuciowe, czyny, a także kierują naszym postępowaniem zgodnie z rozumem i wiarą. Dzięki 4 cnotom głównym nasze życie ma nas przybliżać, i w pewien sposób upodabniać, do Boga.

W dużej mierze cnoty zostały określone już w starożytności, przykładem „Państwo” Platona, gdzie pojawiają się niemal w identycznej formie, jak w naukach chrześcijańskich. W Kościele funkcjonują od IV wieku, za ich twórcę w ujęciu religijnym uważa się św. Ambrożego.

Charakterystyka 4 cnót głównych

Pierwszą cnotą główną jest roztropność (po łacinie „prudentia”). Mniej więcej każdy wie, czym jest roztropność życiowa. W ujęciu kościelnym to rozpoznanie tego, co jest dobre i miłe Bogu, co przybliży nas do zbawienia i wejścia do Raju. To najważniejsza ze cnót, wpływająca na pozostałe, „kierująca” nimi – rozpoznanie prawdziwego dobra i takie pokierowanie życiem, by je zrealizować, to zasada naczelna związana z naszym sumieniem. To pojęcie szersze od roztropności życiowej/mądrości życiowej, oparte jest między innymi na darach Ducha Świętego. Drugą z cnót jest sprawiedliwość („iustitia”). Istnieje sprawiedliwość boska i ludzka. Ta względem Boga to oddanie się prawom boskim, woli Stwórcy, podstawą jej jest adoracja. Sprawiedliwość względem ludzi oznacza wzajemne relacje z nimi – chodzić może o rodzinę (przysięga małżeńska, wierność, miłość, szacunek dla rodziców i dzieci), innych bliźnich (unikanie kłamstw, oszczerstw), a nawet o pracę (uczciwość). To podstawa życia społecznego. Trzecia z cnót, umiarkowanie („temperantia”), nazywana jest również wstrzemięźliwością. To cnota, która pomaga zapanować nad żądzami, chęcią przyjemnego i łatwego życia, zaspokojeniem potrzeb w sposób prawidłowy i odpowiedzialny. Ostatnią z cnót głównych jest męstwo („fortitudo”). Kojarzyć się to może z dawnymi czasami i polem bitwy, ale to siła przezwyciężania trudności, nieugięta chęć dążenia do dobra. Przeciwieństwem męstwa jest konformizm – zrezygnowanie z własnych przekonań dla korzyści, pozycji, przyjemności.

4 cnoty główne:

1. Roztropność

2. Sprawiedliwość

3. Umiarkowanie

4. Męstwo