Czy kościół uznaje kremację?

Stanowisko Kościoła katolickiego odnośnie praktyki kremacji zostało przedstawione i omówione w Instrukcji „Ad resurgendum cum Christo” ogłoszonej przez Kongregację Nauki Wiary w 2016 r.

Zgodnie z treścią tego dokumentu Kościół niezmiennie preferuje pochówek ciał zmarłych, uważając że jest on „najbardziej odpowiednią formą wyrażenia wiary i nadziei w zmartwychwstanie ciała”. Jednocześnie kremacja jest dopuszczalna, o ile jej wybór nie wynika z woli „odrzucenia chrześcijańskich dogmatów, albo w duchu sekciarskim, albo też pod wpływem nienawiści wobec religii katolickiej i Kościoła”.

W Instrukcji zostało podkreślone, że kremacja zwłok sama w sobie nie stoi w sprzeczności z chrześcijańską doktryną na temat nieśmiertelności duszy i zmartwychwstania ciała; nie stanowi przeszkody we wskrzeszeniu ciała i nie ma wpływu na duszę.

Jeżeli wierny z uzasadnionej przyczyny wybrał tę formę pogrzebu, jego prochy – podobnie jak w przypadku pochówku ciała – muszą spocząć w miejscu świętym, tj. na cmentarzu lub na innym terenie wyznaczonym przez władze kościelne.

Przechowywanie prochów w miejscu zamieszkania jest zakazane, chyba że ordynariusz miejsca oraz Konferencja Episkopatu wyrażą na to zgodę. Ponadto zabronione jest ich rozdzielanie, rozrzucanie oraz jakiekolwiek przerabianie (np. na pamiątki, biżuterię).

Zgodnie z obowiązującym prawem kanonicznym ksiądz ma prawo odmówić pogrzebu zmarłego, który wybrał kremację z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej (KPK, kan. 1184)