Jak katolik powinien podchodzić do innych religii?

Po Soborze Watykańskim II (1962-1965) Kościół katolicki otworzył się na religie niechrześcijańskie i rozpoczął dialog m.in. z judaizmem oraz z islamem.

Podstawę tego dialogu międzyreligijnego w rozumieniu Kościoła stanowi wzajemna chęć poznania się i zrozumienia. Wymaga on zatem otwartości, przychylności, uprzejmości oraz szacunku. Nie oznacza natomiast nigdy rezygnacji z własnej tożsamości ani chodzenia na kompromis, o czym wspominał papież Franciszek w adhortacji apostolskiej „Evangelii gaudium:

Prawdziwe otwarcie zakłada wierne trwanie przy swych najgłębszych przekonaniach z jasnym i radosnym poczuciem tożsamości, ale i z «otwarciem na zrozumienie ich u innych», «będąc świadomym, że dialog może wzbogacić każdego».

Ojciec Święty Jan Paweł II w encyklice „Redemptoris missio” wezwał do uprawiania dialogu międzyreligijnego wszystkich wiernych, także świeckich. Jak katolik powinien zatem podchodzić do innych religii? Tak jak jego Kościół: z otwartością, szacunkiem i życzliwością, natomiast bez strachu, bez agresji i bez nawracania „na siłę”.